Ευτυχώς που ζούμε σε εποχές που μπορούμε να βρούμε τα πάντα στο διαδίκτυο και έτσι «απαντάμε» στην μυστήρια εξαφάνιση αυτού του ξεκαρδιστικού σίριαλ από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες
Σκουπίδι την ανεβάζουμε και σκουπίδι την κατεβάζουμε την ελληνική ιδιωτική τηλεόραση αλλά ακόμα και ο πιο φανατικός πολέμιός της πρέπει να παραδεχθεί ότι την πρώτη δεκαετία της λειτουργίας της, το τηλεοπτικό κοινό θαύμασε ορισμένα αληθινά διαμάντια. Ειδικά σε επίπεδο κωμικών σειρών, η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να έχει κανείς παράπονο.
Δεν έχει πραγματικά κανένα νόημα να αναφερθούν ονόματα κωμικών σειρών που άφησαν εποχή. Τα έχουμε δει άλλωστε τόσες φορές σε επανάληψη που κάποιες εξ’ αυτών όχι μόνο τις γνωρίζουμε πολύ καλά αλλά έχουμε αποστηθίσει και ολόκληρους διαλόγους. Μια από τις πιο ιστορικές κωμικές σειρές που όμως, παραδόξως, δεν την έχουμε λιώσει στις επαναλήψεις, ήταν το αξέχαστο «Δις εξαμαρτείν».
Μπορεί η πρώτη δουλειά των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, δηλαδή το θρυλικό «Οι τρεις χάριτες» να θεωρείται μέχρι και σήμερα το σίριαλ που αποτελεί το σήμα-κατατεθέν του σεναριακού διδύμου αλλά κατά πολλούς -και ίσως όχι αδίκως- κορυφαία ήταν η επόμενη δημιουργία τους: άλλωστε δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως από το «Δις εξαμαρτείν» άντλησαν βασικά κομμάτια της εμπνευσής τους οι «Δυο Ξένοι». Σε ορισμένα κομμάτια μάλιστα, το «Δις εξαμαρτείν» είναι ακόμα καλύτερο.
Διότι μπορεί οι «Δυο Ξένοι» να είχαν πολύ πιο έντονο το ρομαντικό στοιχείο, (γεγονός που έκανε το σίριαλ να διευρύνει το πεδίο κοινού στο οποίο απευθύνεται), μπορεί να παίχτηκαν σε άπειρες επαναλήψεις και να τους εμπεδώσαμε (ενώ το «Δις εξαμαρτείν» δεν το είδαμε σε επανάληψη μετά το 2000) αλλά η ιστορία του Μαρκορά και της Κουντουράτου δεν θα μπορούσε να έχει την ίδια γοητεία αν δεν υπήρχε το σίριαλ των Ρέππα και Παπαθανασίου.
Η βασική υπόθεση του «Δις εξαμαρτείν» είχε ως εξής: η Νένα Μεντή υποδυόταν την διευθύντρια ειδήσεων του φανταστικού καναλιού Media Channel και ταυτόχρονα ήταν παντρεμένη με τον κεντρικό παρουσιαστή του δελτίου ειδήσεων του καναλιού, που «ζωντάνευε» από τον Χάρη Σώζο. Κάποια στιγμή το κανάλι προσλαμβάνει τον παρουσιαστή που ήταν ο βασικός ανταγωνιστής και τον οποίο υποδύεται ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος (που παρεμπιπτόντως παρουσίαζε όντως δελτία ειδήσεων στην ΕΡΤ στα 80s). Και κάπως έτσι δημιουργείται ένα ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα στους τρεις ανθρώπους των media που οδηγεί σε τρελές και παλαβές καταστάσεις.
Με έντονη τη διάθεσή του να τρολάρει την κατάσταση που επικρατεί στα στούντιο της ιδιωτικής τηλεόρασης, με άλλα λόγια με έντονη τη διάθεση αυτοσαρκασμού, το «Δις Εξαμαρτείν» υπήρξε μια πραγματική μηχανή ατακών με φοβερό ρυθμό και σπιντάτη αφήγηση που δεν έλεγε να κάνει κοιλιά ούτε με αίτηση.
Οι πιο παλιοί, εκείνοι που έχουν ζήσει τη σειρά, θα επιβεβαίωναν πως ο ρόλος της Γιολάντας Ραγιά από την Ντίνα Κώνστα αποτελεί ουσιαστικά τον προπομπό της Ντένης Μαρκορά καθώς μιλάμε για δυο χαρακτήρες που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο ίδιος: αστή και κυριλέ μεσήλικη γυναίκα που πετάει ατάκες με ρυθμό πολυβόλου.
Μάλιστα, η Ντένη Μαρκορά, κάποια στιγμή στους «Δυο Ξένους» κάνει μια αναφορά στο άλτερ έγκο της από το «Δις εξαμαρτείν»:
Μάλιστα, σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές του «Δις εξαμαρτείν» παίζει και ένα crossover με την Άννα Κουρή και την Τζόυς Ευείδη να κάνουν ένα πέρασμα ως χαρακτήρες της Βάνας και της Νανάς από το «Οι μεν και οι δεν» που παιζόταν την ίδια περίοδο στον ΑΝΤ-1:
Το «Δις εξαμαρτείν» παίκτηκε για τρεις σεζόν, υπήρξε τεράστια επιτυχία και επηρέασε μπόλικες σειρές στη συνέχεια αλλά μετά το 2000 δεν το ξαναείδαμε ποτέ. Αποτελεί μεγάλο μυστήριο αυτή η «εξαφάνιση» αφού μέχρι και σήμερα δεν μοιάζει να έχει «γεράσει» καθόλου.
Ας είναι καλά το ίντερνετ όμως, όπου πλέον μπορούν να βρεθούν τα πάντα και μπορούμε να το βλέπουμε εκεί όποτε θέλουμε.
Ο σκηνοθέτης του Top Gun και άλλων μεγάλων επιτυχιών, μικρότερος αδερφός του Ρίντλεϊ, δεν είχε θεωρητικά κανένα λόγο να βάλει τέλος στη ζωή του. Πλούσιος, φημισμένος και πατέρας δύο νεαρών δίδυμων αγοριών, μέσω του τρίτου γάμου του με την ηθοποιό και μοντέλο -κατά 24 χρόνια νεότερη του- Ντόνα Γουίλσον, είχε φαινομενικά πολλά περισσότερα απ’ όσα ονειρεύεται ότι θα έχει η συντριπτική πλειονότητα των ανδρών, στα 68 χρόνια τους.
Αλλά και πώς ο Τόνι Σκοτ έδινε την τελική – άνιση όπως αποδείχτηκε – μάχη με την κατάθλιψη όταν 48 ώρες πριν από το απονενοημένο διάβημα επισκεπτόταν παρέα με τον Τομ Κρουζ το τμήμα εκπαίδευσης πιλότων στην αεροπορική βάση της Νεβάδα για τις ανάγκες του Top Gun 2;
Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του ως συνέταιρος του Ρϊντλεϊ στη διαφημιστική εταιρία Ridley Scott Associates, σκηνοθέτησε σειρά διαφημιστικών ενώ υπήρξε στην πραγματικότητα και ο διαχειριστής της εταιρίας για όσο χρόνο ο αδερφός του βρισκόταν στα γυρίσματα των ταινίων του.
Η δεύτερη μεγάλη στιγμή στην καριέρα του – από καλλιτεχνικής πλευράς – θα ερχόταν το 1993, όταν ο Σκοτ σκηνοθέτησε το «Τrue Romance» σε σενάριο των Κουέντιν Ταραντίνο και Ρότζερ Αβαρι, ενώ για τουλάχιστον δύο ακόμη δεκαετίες ο Σκοτ θα σκηνοθετούσε μερικές από τις πιο δυναμικές περιπέτειες του σύγχρονου σινεμά («Crimson Tide» το 1995, «Enemy of the State» το 1998, «Spy Game» το 2001), ενώ θα συνεργαζόταν τέσσερις φορές με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον σε ισόποσες ταινίες δράσης («Man on Fire» το 2004, «Déjà vu» το 2006, «The Taking of Pelham 123» το 2009 και το «Unstoppable» την τελευταία του ταινία το 2011).
Ο σκηνοθέτης του Blade Runner, του Alien και του Gladiator μεταξύ άλλων, υποστήριξε πράγματι ότι ο αδερφός του, ο οποίος είχε νικήσει ήδη στο παρελθόν μια φορά τον καρκίνο, έδινε νέα μάχη με την επάρατο νόσο και υποβάλλονταν σε χημιοθεραπείες.
